Praten over de schooltoekomst

 

Praten met pubers is een vak apart. Alsof je hinkelend door een mijnenveld loopt met een blinddoek op. Er is helaas geen handleiding die je exact vertelt hoe je het beste kunt reageren op de ‘“ja whatever’s’’, de ‘’duh’s” en de “lekker boeien’s.” Wel kunnen wij ouders ervaringen delen. Bij ons thuis werden gesprekken over school al snel een verbale grond oorlog. Wat wij hiervan geleerd hebben? Dat delen we graag met je.

 

 

Het idee dat pubers niet met hun ouders willen praten klopt niet helemaal. Dat ouders met aanvallendere toon met hun kroost praten dan zij zelf denken is wel waar. ‘Aanvallend? Helemaal niet, mijn puber is gewoon heel lastig’ is dan een veel gehoord antwoord.. Terecht, want dat zijn ze ook. Toch is het zo dat veel ouders te aanvallend en eenzijdig communiceren. Denk bijvoorbeeld aan ‘Je zit de hele tijd op je telefoon. Je bent alleen maar met jezelf bezig. Met wie praat je de hele tijd?’. Je mist dan een stukje echt contact. Het zijn geen echte vragen, maar meer een manier  om je kind iets duidelijk te maken. Met een tweezijdig gesprek, waarbij het draait om open communicatie, en het bij jezelf te houden kom je veel verder. ‘Je zit alleen maar op je telefoon’ wordt dan ‘Heb je zin om even te kletsen? Als je zo in je telefoon zit dan mis ik je gezelligheid’. Zo werkt het ook bij lastige onderwerpen, zoals schoolcijfers of het kiezen van een profiel.

Dus… hoe pas je dit toe? Hoe kom je erachter wat je kind wil? Met open vragen, zonder kruisverhoor, zonder sturingen. Wil je echt weten wat er afspeelt in het puberbrein? Zorg dat je het gesprek zonder vooroordelen of suggesties ingaat. Probeer het gesprek ook niet te ‘winnen’. Neem de tijd om echt even te luisteren. Jouw mening over dat knutsel profiel of pretpakket is nu even niet belangrijk. Je kind de ruimte geven om zelf een mening te vormen is wel belangrijk. Vermijd opmerkingen als ‘daar valt geen geld mee te verdienen’ of ‘zo’n profiel is lekker breed, dan kun je nog alle kanten op’. Blijf (onbevooroordeeld!) doorvragen totdat je antwoord hebt op de belangrijkste vraag: ‘wie is mijn kind en waar wordt het gelukkig van?’. Probeer eens dit soort vragen:

Dubbelzinnige boodschappen helpen eigenlijk nooit iemand. Toch communiceren we allemaal vaak op deze manier. ‘Lijkt het je leuk om binnenkort naar een open dag van de hogeschool te gaan?’ is een vraag, maar wat je eigenlijk wilt zeggen is: ‘Goh, het is al januari en je hebt nog maar 3 weken om je in te schrijven voor de open dagen. Zou je dat niet eens gaan doen?’. Je kind denkt: ‘Ja, best leuk’. En dat was het. Vanuit jou wel een verwachting, vanuit je puber geen actie. Dus grote kans op irritaties. Formuleer je boodschap duidelijk en maak het concreet. Bijvoorbeeld: ‘Over drie weken zijn de open dagen, laat je mij voor vrijdag weten welke hogescholen je wilt bezoeken?’. Je stelt geen meerduidige vraag meer en je puber weet precies waar het aan toe is.

 

 

De perikelen van pubers vinden wij volwassenen misschien simpel. Je hoort volwassenen al te vaak zeggen: ‘Ik zou zo graag terug willen naar de middelbare school. Een beetje in een klaslokaal rondhangen’. Maar laten we eerlijk zijn… wil je echt weer aan de slag met algebra, het periodieke systeem, en uit je hoofd leren wat de hoofdstad van Madagaskar is? (spoiler alert: het is Antananarivo) Alsof wij alleen maar hard moeten zwoegen terwijl zij met vrienden rondhangen in luilekkerland. Ze hebben hun eigen sores. Echt. En die problemen kunnen even groot of zelfs groter aanvoelen dan de problemen die wij zelf in het dagelijks leven ervaren. Jij ligt misschien ‘s nachts van  uitdagingen op jouw werk. Jouw kind kan geen oog dicht doen door een leerachterstand in wiskunde. Problemen zijn altijd relatief. Blijf je verplaatsen, blijf nieuwsgierig en blijf doorvragen.

Vraag  bijvoorbeeld je kind eens hoe het op school gaat, zonder daarmee te doelen op de prestaties.

 

 

Weet je het nog.. dat je zelf aan het puberen was? Redelijke kans dat je ook niet alles met je eigen ouders wilde bespreken. Dat hoort bij de leeftijd en is een gezonde ontwikkeling. Het is belangrijk dat je weet wat er in het leven van je kind afspeelt, maar het is ook goed dat je kind een eigen pad kiest. Fouten maken hoort daarbij. Al doende leert men. Toch het verkeerde profiel gekozen? Toch een onvoldoende gehaald? Kan gebeuren. In het leven veranderen we continu van koers. Van huis, van baan, van beroep, van studie. Leren omgaan met fouten en hoe je flexibel van koers wijzigt zijn belangrijke vaardigheden om te leren.

Spannend? Ja.. dat blijft het altijd.. Maar deze tips zijn  het proberen waard. En we hebben nog heel veel andere bruikbare tips voor je in petto! Schrijf je in op onze nieuwsbrief en blijf op de hoogte.